System przyrodniczy gminy

Ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Zamość wynika, że na terenie gminy Zamość funkcjonuje sieć ekologiczna[1], w której można wyodrębnić leśne i dolinne korytarze ekologiczne[2]. Ten układ strukturalny jest dość stabilny, ponieważ utrzymuje się już od co najmniej XVII w. Znacznie gorzej przedstawia się układ funkcjonalny korytarzy ekologicznych, ponieważ drożność ich została znacznie ograniczona lub nawet przerwana.

Ryc. 3. Załacznik graficzny do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Zamość

Dolinne korytarze ekologiczne obejmujące doliny rzek Łabuńki, Topornicy, Wieprzca, Farensa i Czarnego Potoku, z licznymi źródłami zasilającymi torfowiska.

Przez teren gminy przebiega również ważny leśny korytarz ekologiczny „Południowo-Centralny” łączący Lasy Mirczańskie (poprzez lasy tyszowieckie i lasy północnej strefy krawędziowej Roztocza) z Lasami Zwierzyniecko-Kosobudzkimi a za tym również z lasami Roztoczańskiego Parku Narodowego.  

Ryc. 4. Sieć leśnych korytarzy ekologicznych – schemat Jedrzejewski 2005[3]

 Ryc. 5. Sieć leśnych korytarzy ekologicznych – Jedrzejewski 2005

---

[1] Sieć ekologiczna – system korytarzy ekologicznych łączących obszary węzłowe (obszary koncentracji walorów przyrodniczych). W obrębie węzłów wyodrębnia się biocentra.

[2] Korytarz ekologiczny – planistyczna forma ochrony powiązań ekologicznych.

[3] Jędrzejewski W. (red.) msc. Projekt korytarzy ekologicznych łączących Europejską Sieć Natura 2000 w Polsce. Zakład Badania Ssaków PAN, Białowieża 2005.